TELEKONFERENCJA W EDUKACJI STREETWORKERÓW – POLSKO-SZWEDZKIE DOŚWIADCZENIA
DOI:
https://doi.org/10.19251/rtnp/2020.12(25)Słowa kluczowe:
streetworking, dzieci ulicy, wideokonferencjaAbstrakt
Obecna sytuacja epidemiologiczna spowodowała wiele zmian we wszystkich sferach naszego życia. Jedną z nich jest edukacja, zarówno dzieci, ale także dorosłych, którzy w czasie studiów próbują nie tylko zdobyć wykształcenie i ukierunkowanie do przyszłej pracy zawodowej, ale także poszerzyć swoje horyzonty i zdobyć umiejętności, niezbędne w życiu. Z powodu obostrzeń epidemiologicznych edukacja została przeniesiona do Internetu, a bezpośredni
kontakt z nauczycielem zamieniony został na wirtualny, który utrudnia interakcje pomiędzy nauczycielem a uczniem. Jednakże to nie są nasze - nauczycieli pierwsze kroki w edukacji za pomocą Internetu. W poniższym tekście zaprezentowany jest przykład wideokonferencji, która odbyła się jeszcze przed pandemią. Nie jest to typowe nauczanie za pomocą platformy edukacyjnej, gdyż studenci byli zgromadzeni w jednej sali. Połączenie odbyło się telefonicznie poprzez Skype. Jednakże internetowy kontakt z nauczycielem przypomina współczesne metody nauczania zdalnego. Poniższy tekst obrazuje, jak można nauczać streetworkingu za pomocą Internetu na podstawie przykładowych zajęć poprowadzonych dla grupy szwedzkich studentów. Obecnie jedyną możliwą formą kontaktu steetworkerów z dziećmi ulicy są media społecznościowe i różne komunikatory. Można więc powiedzieć, że sytuacja epidemiologiczna wymusiła zmianę pracy ulicznej na pracę w sieci. Zatem może streetworkerów trzeba także szkolić za pomocą Internetu. Konfrontując się z opisanym przykładem, czytelnik będzie mógł spróbować wyjaśnić tę wątpliwość.
Bibliografia
Bernasiewicz M., (2007), Metodyka pracy wychowawcy podwórkowego wśród „dzieci ulicy”, [w:] Pospiszyl I., Konopczyński M., Resocjalizacja - w stronę środowiska otwartego, Pedagogium, Warszawa, s. 199- 211.
Brink B. (2001), Working with street children: reintegration through education, [w:] „ Support for Learning” 16 nr 2, s. 79- 86.
Cueff D., Dziecko na ulicy. Zwalczanie przemocy wobec dzieci ulicy, Daphne, (Dostęp: 1.04.2011), http://www.gpas.org.pl/gpas_P_livre_ok.pdf
Denbighshire, (Dostęp: 14.07.2011), www.denbighshire.gov.uk
Głowacka B., (2003), Dzieci ulicy [w:] Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku, Wyd. Żak, Warszawa, s. 878.
Haringey, (Dostęp: 14.07.2011), www.haringey.gov.uk
Jonassen D. H. (1994), Thinking technology: Toward a constructivist design model, „Educational Technology” nr 34 (4).
Krakowska M., (2008), Nowe formy komunikacji społecznej w europejskiej przestrzeni edukacyjnej, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, za Parker L., Parker A., IntroductionTeleconferencing as a Communications Tool,
http://www.teletrain.com/resources/teleconfprimer.html
Michalska A., (2005), Streetworking w kilku płaszczyznach, Pomost – pismo samopomocy. O bezdomności bez lęku, www.pfwb.org.pl/publikacje/pomost-raport_2006. pdf
Olszewska-Baka G., (2000), Dzieci ulicy. Problemy. Profilaktyka. Resocjalizacja, Białystok, s. 20-21.
Petty G., (2010), Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i techniki dla nauczycieli, wykładowców, szkoleniowców, Sopot, GWP, 23-24.
Stephenson S., (2001), Street children in Moscow, “The Editorial Board of the Sociological Review”, Blackwell Publishers, s. 530- 547.
Tapscott D., (1998), Growing Up Digital, New York, McGraw-Hill.
Walendzik A., (2005), Streetworking jako forma pracy socjalnej,[w:] Bielecka E., Streetworking Teoria i praktyka, Warszawa, Wydawnictwo Pedagogium, s. 35- 44.
