Wspólnota i stowarzyszenie – jak Rodó opowiada obie Ameryki

Abstrakt

DOI: 10.19251/sej/2019.10(4)

Abstrakt

Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie eseju Ariel autorstwa José Enrique Rodó. Analiza ta skupia się na wydobyciu z tekstu i zaprezentowaniu dwóch modeli demokracji, które przedstawia Urugwaj­czyk – demokracji Stanów Zjednoczonych i postulowanej nowej demokracji Ameryki Łacińskiej. Analiza tych propozycji wy­kazać ma, że eseista jest autorem podej­mującym w sposób interesujący problem wspólnoty i wspólnotowości. W tym celu autorka artykułu posłużyła się teorią Fer­dinanda Tonniesa. Zaaplikowanie języka niemieckiego socjologa pozwala przepi­sać propozycję Rodó na język bardziej precyzyjny. Perspektywa ta dodatkowo umożliwia dostrzeżenie w Arielu nie tyle antydemokratyzm, o który tekst ten przez bardzo długo był oskarżany, co głęboką troskę o wspólnotę jako taką. Zapropono­wana perspektywa pozwala także na lek­turę Ariela poza schematem antagonizmu między Stanami Zjednoczonymi a Amery­ką Łacińską, dzięki czemu udaje się uciec od problemu nieaktualności.

Słowa kluczowe

Ariel, Rodó, Tönnies, demokracja, wspólnota, stowarzyszenie, Ameryka Ła­cińska