Dysfunkcje w sferze rozwoju i motywowania zasobów ludzkich
Abstrakt
DOI: 10.19251/ne/2017.25(23)
W ujęciu klasycznym „dysfunkcja” oznacza brak funkcjonalności, niefunkcjonalność, niedostosowanie do potrzeb, celów, zwłaszcza ludzkich lub społecznych [Słownik współczesnego języka polskiego, 1999]. W tym kontekście, celem opracowania jest podjęcie próby wskazania dysfunkcji w zarządzaniu zasobami ludzkimi, w sferze rozwoju i motywowania pracowników. Realizując cel pracy, autorzy zaprezentowali wyniki autorskich badań własnych w odniesieniu do wybranyc procesów personalnych i dokonali ich oceny pod względem prawidłowości funkcjonowania. W ramach rozwoju pracowników powołano się na badania przeprowadzone w roku 2012 p.n.: „Szkolenie i doskonalenie pracowników w warunkach kryzysu”. Natomiast dokonując analizy procesu motywowania pracowników, autorzy wykorzystali dane z badań p.n.: „Motywowanie pracowników w warunkach niepewności”, przeprowadzonych w 2013 r. Ostateczna konkluzja wskazuje na konieczność nieustannego rewidowania procedur personalnych pod kątem ich prawidłowego stosowania, a działania te powinny stanowić istotne wyzwania dla współczesnego zarządzania zasobami ludzkimi.
Słowa kluczowe: dysfunkcja, rozwój pracowników, system szkoleń, motywowanie pracowników, system motywowania, procesy personalne, zarządzanie zasobami ludzkimi
Bibliografia
Literatura
Armstrong Michael. 2002. Zarządzanie zasobami ludzkimi. Kraków: Oficyna Ekonomiczna w Krakowie.
Bańka Waldemar. 2016. Badania naukowe podstawą poznania rzeczywistości. W: Wstęp do metodologii badań zarządzania, red. Waldemar Bańka, Piotr Sługocki s. 26. Płock: Wyd. Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku.
Borkowska Stanisława. 2006. Motywacja i motywowanie. W: Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji, red. Henryk Król, Antoni Ludwiczyński s. 333. Warszawa: PWN.
Jagodziński Andrzej. 2013. Zarządzanie zasobami ludzkimi w instytucjach ubezpieczenia zdrowotnego. Płock: Wyd. Wyd. Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku.
Janowska Zdzisława. 2002. Zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: PWE.
Król Henryk. 2002. Uwarunkowania efektywnego systemu szkolenia pracowników. W: Szkice z zarządzania zasobami ludzkimi, red. Henryk Król s. 192-193. Warszawa: Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego.
Król Henryk. 2006. Podstawy koncepcji zarządzania zasobami ludzkimi. W:Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji, red. Henryk. Król, Antoni. Ludwiczyński s. 55. Warszawa: PWN.
Krzętowska Agnieszka, Jagodziński Andrzej. 2014. Inwestowanie w kapitał ludzki na przykładzie województwa mazowieckiego. W: Edukacja a rynek pracy. Kształcenie a kariera zawodowa. Praca zbiorowa pod redakcją Ewy. Wiśniewskiej, Małgorzaty Jagodzińskiej, Kingi Przybyszewskiej s. 333. Płock: Wyd. PWSZ w Płocku.
Pocztowski Aleksy. 1999. Zarządzanie szkoleniami w firmie. W: Szkolenie i rozwój pracowników a sukces firmy, red. Antoni Ludwiczyński s. 208. Warszawa: Polska Fundacja Promocji Kadr – Zarząd.
Pocztowski Aleksy. 2003. Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie – procesy – metody. Warszawa: PWE.
Pocztowski Aleksy. 2008. Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie - procesy - metody. Wydanie II zmienione. Warszawa: PWE.
Robbins Stephen R. 1998. Zachowania w organizacji. Warszawa: PWE.
Reykowski Janusz. 1970. Z zagadnień psychologii motywacji. Warszawa: PWN. Słownik współczesnego języka polskiego, 1999.
Stelmach Waldemar. 2006. Demotywacja. W: Ewolucja zarządzania organizacjami na porzełomie wieków, red. H. Król 584. Warszawa: Wyższa Szkoła Finansów i Zarządzania w Warszawie.
Stoner James A. F. (i in.) 2001. Kierowanie. Warszawa: PWE.
