KSZTAŁTOWANIE KOMPETENCJI KLUCZOWYCH UCZNIÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM. STANISŁAWA STASZICA W WĄPIELSKU
DOI:
https://doi.org/10.19251/sej/2022.15(16)Słowa kluczowe:
kompetencje kluczowe, metody i formy kształcenia, optymalizacja form i metod nauczaniaAbstrakt
Kompetencje kluczowe są zbiorem umiejętności i kompetencji, jakie powinien posiadać człowiek by swobodnie i w pełni mógł poruszać się w życiu codziennym, zarówno prywatnym jak i zawodowym. Na bazie tych kompetencji budowana jest podstawa programowa oraz określane są metody i formy kształtowania tych kompetencji. Kompetencje kluczowe podzielone są na osiem grup, które to zawierają w poszczególnych grupach wszystkie kompetencje przydatne człowiekowi. Znajdują się wśród nich między innymi kompetencje językowe, cyfrowe, obywatelskie czy przedsiębiorczości. Przy każdej kompetencji wymienione są sposoby, metody i formy nauczania pomagające w swobodniejszym przekazywaniu wiedzy, wydajniejszej nauce ale również optymalizujące to nauczanie w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów. Każda kompetencja zawiera zbiór przymiotów charakterystyczny dla tej grupy, zawiera również wskazówki i sugestie do optymalizacji procesu uczenia się oraz nauczania. Kompetencje kluczowe określone zostały we wspólnym dokumencie Rady Europejskiej jako zalecenia i zostały w nim usystematyzowane, opisane na tyle dokładnie by mogły być wykorzystywane jako pomoc i drogowskaz. Powyższe kompetencje są na bieżąco aktualizowane i weryfikowane uwzględniając postęp oraz zmiany, zarówno gospodarcze jak i społeczne. Wszystko to ma na celu optymalizację
i przystępność nauczania i uczenia się.
Bibliografia
Basińska A., 2017. Teoria w pigułce, Zestaw 8, Zeszyt 1. Warszawa: ORE.
Byram M., Teaching and Assesing Intercultural Comminicative Competence., Clevdon: Multilingual Matters.
Gadomska A., Morusiewicz R., Krajka J., 2012. Nauczanie języka obcego a specy-ficzne potrzeby uczących się. O kompetencjach, motywowaniu i strategiach. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL/Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II.
Goźlińska E., 1997. Słowniczek nowych terminów w praktyce szkolnej. Warszawa: CODN.
https://www.eurodesk.pl/granty/ponadnarodowa-mobilnosc-uczniow, Ponadnarodo-wa mobilność uczniów (PO WER) (dostęp: 04.02.2022r.).
https://www.paroli.pl/metoda-gramatyczno-tlumaczeniowa/,Metoda gramatyczno – tłumaczeniowa (dostęp: 16.02.2022r.).
https://www.speak-up.pl/aktualnosci/najpopularniejsze-metody-nauki-jezyka-angielskiego, Najpopularniejsze metody nauki języka angielskiego (dostęp: 08.02.2022r.).
www.angielski.epolen.eu/?metoda-naturalna, Metoda naturalna (dostęp: 10.02.2022r.).
Krajka J., 2010. Cele zastosowania technologii informacyjnej i komunikacyjnej w procesie uczenia się języka obcego. Warszawa: Komorowska H.(red.), Nauka języka obcego w perspektywie ucznia.
Krawiec M, Gendera K., Frankowska M., Metoda projektu i propozycja jej zastoso-wania w edukacji językowej w szkole podstawowej. https://jows.pl/artykuly/metoda-projektu-i-propozycja-jej-zastosowania-w-edukacji-jezykowej-w-szkole-podstawowej (dostęp: 24.02.2022r.)
Kwiatkowski S.M., Kompetencje przyszłości, Seria Naukowa FRSE. Tom III, 2018. Warszawa: Fundacja Rozwoju Edukacji.
Prensky M., Digital natives, digital immigrants., On The Horizon 9(5)
Szpotowicz M., 2009. Nowa podstawa programowa dla języka obcego nowożytnego w klasach I-III., Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji CODN. Dostęp: 09.12.2021. http://www.bc.codn.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=135&from=pubindex&dirids=18 (dostęp: 24.02.2022r.).
Zalecenia Rady z dnia 22 maja 2018 r w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (Tekst mający znaczenie dla EOG) (2018/C 189/01).