Wizualna filozofia. Doświadczenie liminalne w „Szalonym Piotrusiu” Godarda
Abstrakt
„Szalonemu Piotrusiowi” Jeana-Luca
Godarda warto się przyjrzeć, odwołując się
do terminu liminalności, stosowanego przez
Victora Turnera. Film zrealizowany został
w 1965 roku, a zatem wpisuje się w nurt Francuskiej
Nowej Fali. Najistotniejsza w konstrukcji
dzieł kina francuskiego tego okresu
była nowatorska forma. Charakteryzuje ją
odmienny styl kadrowania, sposób montażu,
używanie trzęsącej się kamery „z ręki” czy rezygnacja
ze sztucznego oświetlenia na rzecz
naturalnego. Artykuł analizuje film Godarda
odwołując się do antropologicznych teorii rytuałów
przejścia w kulturze.
Słowa kluczowe: Szalony Piotruś,
Jean-Luc Godard, liminalność, Victor Turner,
Francuska Nowa Fala, rytuał przejścia, antropologia
Bibliografia
Bibliografia:
Bazin André. 1963. Film i rzeczywistość. Wybór tekstów. Warszawa: Wydawnictwo
Artystyczne i Filmowe.
Eberhardt Konrad. 1970. Jean-Luc Godard. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe.
Esquenazi Jean-Pierre. 2007. „Ferdynand rozdarty. „Szalony Piotruś” Jean-Luca Godarda
w polu kultury”, tł. Elżbieta Lubelska, Kwartalnik Filmowy, nr 60.
French Karl. 1996. Introduction. W Screen Violence, red. Karl French. London: Bloomsbury
Publishing PLC.
Kiley Dan. 1993. Syndrom Piotrusia Pana. O nigdy niedojrzewających mężczyznach.
Warszawa: Wydawnictwo System.
Książek-Konicka Hanna. 1972. „Dramaturgiczna funkcja koloru”. Kino nr 1.
Lubelski Tadeusz. 2001. Nowa Fala. O pewnej przygodzie kina francuskiego. Kraków:
Universitas.
Mazierska Ewa. 2010. Pasja. Filmy Jean-Luca Godarda. Kraków –Warszawa: Korporacja
Ha!art.
Mościcki Paweł. 2010. Godard. Pasaże. Kraków – Warszawa: Korporacja Ha!art.
Neupert Richard. 2002. A History of French New Wave Cinema. Wisconsin: University
of Wisconsin Press.
Olchowska-Schmidt Iwona. 2006. „Kilka słów o czerwieni”. Dyskurs nr 4.
Pełczyński Zbigniew. 1998. Wolność, państwo, społeczeństwo. Hegel a problemy współczesnej
filozofii politycznej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Płażewski Jerzy. 1989. Historia filmu francuskiego 1895-1989. Warszawa: Editions
Spotkania.
Sontag Susan. 2002. Styles of radical will. New York: Penguin Books.
Syska Rafał. 2009. Złote dekady kina hollywoodzkiego, Kraków: Universitas.
Turner Victor 2005 Gry społeczne, pola i metafory. Symboliczne działanie w społeczeństwie,
tł. W. Rusakiewicz, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W przygotowaniu pracy pomógł autorowi zapis dyskusji, która odbyła się w Instytucie
Francuskim: Dlaczego Godard jest najbardziej wolnym i próżnym artystę
XX wieku? W dyskusji udział wzięli: dr Paulina Kwiatkowska, Wiktor Rusin,
prof. Grzegorz Królikiewicz, dr Paweł Mościcki. www.orgiamysli.pl/godard
(dostęp: 21.11.2017)
