JĘZYKOWA AKTYWNOŚĆ TWÓRCZA DZIECI
Abstrakt
Streszczenie
Człowiek jest istotą twórczą. w artykule przedstawiono pojęcie językowej aktywności
twórczej dzieci, jak również metody stymulacji kreatywnej działalności językowej,
a w szczególności metodę swobodnych tekstów Freineta. Tekst wyjaśnia terminy takie jak:
aktywność oraz kreatywność języka.
Bibliografia
Bibliografia
Borawska Katarzyna. 2004. Umiejętności językowe dziecka kończącego edukację wczesnoszkolną.
Białystok: Trans Humana.
Czelakowska Danuta. 1996. Twórczość a kształcenie języka dzieci w wieku wczesnoszkolnym.
Kraków: Impuls.
Czelakowska Danuta. 2013. Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym.
Kraków: Impuls.
Duraj-Nowakowa Krystyna. 1998. Integrowanie edukacji wczesnoszkolnej. Kraków: Impuls.
Przetacznikowa Maria. 1973. Podstawy rozwoju psychicznego dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych.
Szmidt Krzysztof J. 2013. Pedagogika twórczości. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Uszyńska-Jarmoc Janina. 2003. Twórcza aktywność dziecka. Teoria – rzeczywistość – perspektywy
rozwoju. Białystok: Trans Humana.
Wieruszewska-Duraj Sabina. 2009. Celestyn Freinet (1896-1966). W Światowa myśl
pedagogiczna XX wieku. Wybrani przedstawiciele, red. Ewa Brodacka-Adamowicz, 57-
Siedlce: Wydawnictwo Akademii Podlaskiej.
[www 1] http://pl.wikipedia.org/wiki/Hierarchia_potrzeb (dostęp: 14 marca 2015).
[www 2] Sokolińska Brygida. 2012. Aktywność własna dziecka jako podstawa jego rozwoju.
Publiczna Szkoła Podstawowa im Władysława Stanisława Reymonta w Kobielach Wielkich,
http://www.psp.kobiele.wielkie.pl/publikacje/2012-2013/aktywnosc_wlasna_dziecka_
jako_ podstawa%20jego_rozwoju.pdf (dostęp 15 marca 2015).
