O KOMPETENCJI KOMUNIKACYJNEJ DZIECKA W KONTEKŚCIE ZACHOWAŃ TWÓRCZYCH

Autor

DOI:

https://doi.org/10.19251/sej/2021.14.2(8)

Słowa kluczowe:

kompetencja komunikacyjna, komunikowanie się, język, aktywnosć twórcza, nauczyciel, dziecko

Abstrakt

Rozwój umiejętności posługiwania się językiem jako tworzywem trwa przez całe życie  i w zasadzie nigdy nie jest procesem w pełni zakończonym. Na proces rozwoju kompetencji komunikacyjnej i poznawania przez dziecko języka istotny wpływ ma własna aktywność podejmowana w warunkach społecznego funkcjonowania. W kontekście edukacji dziecka  istotne stają się twórcze  aspekty rozwijania kompetencji komunikacyjnej, w tym  kompetencji lingwistycznej. U źródeł twórczości w sferze języka leży podstawowa potrzeba dziecka wyrażania siebie i swego istnienia. Twórcza postawa dziecka wobec języka przejawia  się przede wszystkim w wytwarzaniu nowych wypowiedzi, a także  w zdolności dostosowania własnej wypowiedzi do konkretnych słuchaczy w określonych  okolicznościach przy wykorzystaniu także środków pozalingwistycznych. Twórcze podejście do języka to wartość, która może zdecydować o jakości życia. Nauczyciel powinien  zadbać o wytworzenie  tzw. klimatu językowego, w którym możliwe będą spontaniczne i kreatywne zachowania komunikacyjne dzieci.

Bibliografia

Bocheńska K. (2006), Szach – mat, czyli o komunikacji w rzeczywistości szkolnej. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna.

Brzezińska A. (1990), Perspektywa dorosłego i perspektywa dziecka w procesie komunikacji. W: B. Andrzejewski (red.), Komunikacja – rozumienie – dialog. Poznań, Wydawnictwo UAM.

Czelakowska D. (2009), Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków, Impuls

Czelakowska D. (1996), Twórczość a kształcenie języka dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków, Impuls.

Dymara B. (1997), Edukacja poprzez język ku językowi. Wyzwanie dla kształcenia nauczycieli, W: A. Kotusiewicz, G. Koć-Seniuch, J. Niemiec (red.), Myśl pedeutologiczna i działanie nauczycieli. Warszawa-Białystok , Wydawnictwo Żak.

Grochowalska M. (2009), Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych dziecka w wieku przedszkolnym. Kraków, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.

Hartley P. (2000), Komunikacja w grupie, przekład Iwona Chlewińska. Poznań, Zysk i S-ka Wydawnictwo.

Kawka M. (1999), Dyskurs szkolny. Zagadnienia języka. Kraków, Wydawnictwo Naukowe WSP.

Klus-Stańska D. (2000), Konstruowanie wiedzy w szkole. Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Limont W. (2012), Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i jak z nim pracować. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Mnich M. (2002), Sprawność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym Kraków, Wydawnictwo Impuls.

Nowak-Dziemianowicz M. (2005). Wiedza i kompetencje nauczyciela w świetle teorii pedagogicznych, W: Gmoch R., Krasnodębska A. (red.) Kompetencje zawodowe nauczycieli i jakość w dobie przemian edukacyjnych. Opole, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Nowicka M. (2000), Sprawność komunikacyjna dzieci w interakcjach szkolnych. Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego

Słodownik-Rycaj E. (1998), Rozwijanie mowy komunikatywnej dziecka. Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Stawinoga R. (2007), Twórczość językowa dziecka w teorii i praktyce edukacyjnej. Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej.

Uszyńska-Jarmoc J. (2003), Twórcza aktywność dziecka. Teoria – rzeczywistość – perspektywy rozwoju. Białystok, Trans Humana.

##submission.downloads##

Opublikowane

2021-12-15

Numer

Dział

Articles