O KOMPETENCJI KOMUNIKACYJNEJ DZIECKA W KONTEKŚCIE ZACHOWAŃ TWÓRCZYCH
DOI:
https://doi.org/10.19251/sej/2021.14.2(8)Słowa kluczowe:
kompetencja komunikacyjna, komunikowanie się, język, aktywnosć twórcza, nauczyciel, dzieckoAbstrakt
Rozwój umiejętności posługiwania się językiem jako tworzywem trwa przez całe życie i w zasadzie nigdy nie jest procesem w pełni zakończonym. Na proces rozwoju kompetencji komunikacyjnej i poznawania przez dziecko języka istotny wpływ ma własna aktywność podejmowana w warunkach społecznego funkcjonowania. W kontekście edukacji dziecka istotne stają się twórcze aspekty rozwijania kompetencji komunikacyjnej, w tym kompetencji lingwistycznej. U źródeł twórczości w sferze języka leży podstawowa potrzeba dziecka wyrażania siebie i swego istnienia. Twórcza postawa dziecka wobec języka przejawia się przede wszystkim w wytwarzaniu nowych wypowiedzi, a także w zdolności dostosowania własnej wypowiedzi do konkretnych słuchaczy w określonych okolicznościach przy wykorzystaniu także środków pozalingwistycznych. Twórcze podejście do języka to wartość, która może zdecydować o jakości życia. Nauczyciel powinien zadbać o wytworzenie tzw. klimatu językowego, w którym możliwe będą spontaniczne i kreatywne zachowania komunikacyjne dzieci.
Bibliografia
Bocheńska K. (2006), Szach – mat, czyli o komunikacji w rzeczywistości szkolnej. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna.
Brzezińska A. (1990), Perspektywa dorosłego i perspektywa dziecka w procesie komunikacji. W: B. Andrzejewski (red.), Komunikacja – rozumienie – dialog. Poznań, Wydawnictwo UAM.
Czelakowska D. (2009), Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków, Impuls
Czelakowska D. (1996), Twórczość a kształcenie języka dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków, Impuls.
Dymara B. (1997), Edukacja poprzez język ku językowi. Wyzwanie dla kształcenia nauczycieli, W: A. Kotusiewicz, G. Koć-Seniuch, J. Niemiec (red.), Myśl pedeutologiczna i działanie nauczycieli. Warszawa-Białystok , Wydawnictwo Żak.
Grochowalska M. (2009), Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych dziecka w wieku przedszkolnym. Kraków, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.
Hartley P. (2000), Komunikacja w grupie, przekład Iwona Chlewińska. Poznań, Zysk i S-ka Wydawnictwo.
Kawka M. (1999), Dyskurs szkolny. Zagadnienia języka. Kraków, Wydawnictwo Naukowe WSP.
Klus-Stańska D. (2000), Konstruowanie wiedzy w szkole. Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Limont W. (2012), Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i jak z nim pracować. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Mnich M. (2002), Sprawność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym Kraków, Wydawnictwo Impuls.
Nowak-Dziemianowicz M. (2005). Wiedza i kompetencje nauczyciela w świetle teorii pedagogicznych, W: Gmoch R., Krasnodębska A. (red.) Kompetencje zawodowe nauczycieli i jakość w dobie przemian edukacyjnych. Opole, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
Nowicka M. (2000), Sprawność komunikacyjna dzieci w interakcjach szkolnych. Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
Słodownik-Rycaj E. (1998), Rozwijanie mowy komunikatywnej dziecka. Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Stawinoga R. (2007), Twórczość językowa dziecka w teorii i praktyce edukacyjnej. Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej.
Uszyńska-Jarmoc J. (2003), Twórcza aktywność dziecka. Teoria – rzeczywistość – perspektywy rozwoju. Białystok, Trans Humana.