E. A. POE: (NIE)PRZEKŁADALNOŚĆ MUZYKI SŁOWA NA MUZYKĘ DŹWIĘKU
Abstrakt
Streszczenie
Po zreferowaniu różnych kryteriów muzyczności w dziele literackim na podstawie
prac polskich badaczy (Szulca, Zgorzelskiego, Błońskiego i Makowieckiego) autor
analizuje wybrane utwory E. A. Poego („Kruk”, „Zagłada Domu Usherów”, „Serce oskarżycielem”),
których muzyczność opiera się między innymi na efekcie ostinato i crescendo
oraz na instrumentacji głoskowej. Próbuje też dociec, jak dalece i z jakich względów owe
efekty udało się zachować w wybranych adaptacjach muzycznych tych utworów (Peter
Hammill, The Alan Parsons Project, Lou Reed).
Bibliografia
Bibliografia
Błoński Jan. 1980. „Ut musica poesis?” Twórczość 9: 110-122.
Makowiecki Tadeusz. 1955. Muzyka w twórczości Wyspiańskiego. Toruń: PWN.
Poe Edgar Allan. 1983. Prose and Poetry. Moscow: Raduga Publishers.
Pollin Burton. 2003. „Music and Edgar Allan Poe: A Fourth Annotated Checklist”. Poe tom
: 77-100.
Quinn Arthur Hobson. 1963. Edgar Alan Poe. A Critical Biography. New York: Appleton-Century
Crofts.
Reed Lou. 2003. Liner notes to the album The Raven, Warner Bros. 9362-48373-2 (no pagination).
Szulc Tadeusz. 1937. Muzyka w dziele literackim. Warszawa: Skład Główny w Kasie im. Mianowskiego.
