OD POMOCY DO SAMODZIELNOŚCI – PEDAGOGICZNE ASPEKTY POMOCOWEGO PROJEKTU „ADOPCJA SERCA”
Słowa kluczowe:
Pomoc, wsparcie, opieka, rozwój, samodzielnośćAbstrakt
10.19251/sej/2020.12(2)
Właściwa, wartościowa pomoc polega na wspomaganiu rozwoju człowieka. Nie jest ona jednorazowym aktem, ale procesem przebiegającym w różnych fazach ludzkiego życia. Niesienie pomocy człowiekowi potrzebującemu jest działaniem umożliwiającym dokonanie zmiany w jego życiu. Zmiany te mogą być niewielkie, albo też i bardzo znaczące, zawsze jednak powinny wspierać człowieka w przejmowaniu większej kontroli nad swoim życiem. Projekt „Adopcja Serca” jest programem przede wszystkim pomocy charytatywnej polegający na indywidualnym patronacie darczyńcy nad konkretnym, znanym z imienia i nazwiska dzieckiem. Głównym celem pomocy w ramach tego programu jest umożliwienie dziecku realizacji edukacji szkolnej. Ponadto ze środków programowych pokrywane są także wydatki na dożywianie i opiekę zdrowotną podopiecznych. W rezultacie podejmowane działania pomocowe mają doprowadzić podopiecznego do życiowej samodzielności.
Bibliografia
Babicki, Józef Czesław. 1935. Na nieużytecznym odcinku życia społecznego. Praca i opieka społeczna, nr 1.
Babicki, Zbigniew. 2013. Sytuacja dziecka w Rwandzie – zarys problematyki. Pedagogika Społeczna, nr 1(47).
Babicki, Zbigniew. 2018. Wychowawczo-społeczny wymiar pomocy dzieciom w Rwandzie. Program „Adopcja Serca” – pomiędzy doraźną pomocą a profesjonalnym wsparciem. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Babicki, Zbigniew. 2019. Etyczny wymiar opieki i pomocy dziecku w rozwoju na przykładzie programu „Adopcja Seca”. Seminare, nr 3 (40).
Dąbrowski, Zdzisław. 2006. Pedagogika opiekuńcza w zarysie. t. 1. Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Gajewska, Grażyna. 2009. Pedagogika opiekuńcza. Elementy metodyki. Zielona Góra: PEKW „GAJA”.
Kawula, Stanisław. 2012. Pedagogika społeczna dzisiaj i jutro. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne „AKAPIT”.
Kelm, Albin. 2000. Węzłowe problemy pedagogiki opiekuńczej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Kustra, Czesław. 2002. Powściągliwość i praca w wychowaniu człowieka. Współczesne odczytanie koncepcji opiekuńczo – wychowawczej Ks. Bronisława Markiewicza (1842 – 1912). Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Majewska-Opiełka, Iwona. 2007. Droga do siebie. O miłości, wartościach naturalnych i nowej psychologii rozwoju duchowego. Warszawa: Wydawnictwo Medium.
Makulski, Tadeusz. 2014. Razem będziemy mogli wiele zrobić – o początkach współpracy Ruchu „Maitri” i Pallotyńskiego Sekretariatu Misyjnego. Posyłam Was, nr 4 (96).
Marynowicz-Hetka, Ewa. 2009. Pomoc w rozwoju, towarzyszenie społeczne, próg zagrożenia rozwoju – wymiar profilaktyczny. W: Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki, red. Ewa Marynowicz-Hetka, t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Murgatroyd, Stephen. 2000. Poradnictwo i pomoc. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
Radlińska, Helena. 1935. Stosunek wychowawcy do środowiska społecznego: szkice z pedagogiki społecznej. Warszawa: Nakładem „Naszej Księgarni”, sp. akc. Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Segiet, Katarzyna. 2018. Znaczenie interwencji psychologicznej w sytuacji względnie pełnej lub ograniczonej samodzielności człowieka. W: Społeczne i jednostkowe konteksty pomocy, wsparcia społecznego i poradnictwa. Koncepcje – Dyskursy – Inspiracje, red. Magdalena Piorunek, t. 1. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Smolińska-Theiss, Barbara. 2008. Pedagogika opiekuńcza czy praca socjalna. W: Pedagogika opiekuńcza. Przeszłość – Teraźniejszość – Przyszłość, red. Elżbieta Jundziłł, Róża Pawłowska. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Winiarski, Mikołaj. 2017. W kręgu pedagogiki społecznej. Studia – szkice – refleksje. Łódź-Warszawa: Wydawnictwo Społecznej Akademii Nauk.
